Bir ay bile olmamıştı instagram uygulamasını telefondan
sileli. Şimdi yine kullanmaya başladım.
Her şeyi hasıraltı edip kapatmaya o kadar alışmışız ki.
Yaratılan sanal gerçekliğe inanmak istiyoruz adeta. Ben de bunu görmezden
gelmek istemedim artık, ya da dahil olmak.
Yüzümüzde kusur görüyoruz makyaj yapıyoruz, kiloluysak bol
giysiler giyiyoruz. Hep herşeyi örtüp
kapattığını düşünürken bir tek kendinin bilebileceğine: kalbine ne yapıyorsun
peki?
Kapatmak, yok saymak... Mış gibi yapmak.
Birileri için değil önce kendin için aç kalbini, güldür
yüzünü... İçindeki şifa, sevgi temizlesin seni.
Herşeyi insanlar için yapan biri kalbini neden temizler?
Niye temizlesin?
Önce kendine sor, özüne...
Cevaplar peşi sıra gelecek eminim.
Neyse ben neden kapattım instagramı?
Çünkü çok sıkıldım gördüklerimden, okuduklarımdan. Gerçekten
merak etmediğim şeyleri takip ettiğimi farkettim. Sosyal medya bir merak işi.
Neyi merak ediyorsun. Ne görmek istiyorsun orada?
Peki niye tekrar kullanmaya başladım :)
Çünkü bir farkındalık kazanıyorum...
Bir süredir kendimi izliyorum: rutinlerimi, yaptıklarımı,
yapamadıklarımı, yapmak istediklerimi ve yapmak istemeyip de
yaptıklarımı...(hihi) aynı hayat gibi sosyal medyayı kullanmak da bizim
kullanış biçimimize göre değişiyor. Tek yönlü kullanmak bulduğum en güzel çözüm
oldu diyebilirim.
Sadece birşeyler paylaşıp ilgi alanımla ilgili, ilham
alabileceğim birkaç kişinin paylaşımını görmek bana yetiyor bugünlerde. Uzuun
zamanlarımı harcamayı bıraktım.
Bu arada instagramın en sevdiğim özelliği; Sessiz mod :)))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder